Stare, dobre wino EXTRA (21). Legia Warszawa 2001/02

W Polsce trwa sezon ogórkowy, więc ze „Starym, dobrym winem” wracamy do ojczyzny, a konkretniej do naszej stolicy i wspominamy Legię sprzed jedenastu lat. Legię, która pod wodzą Dragomira Okuki sięgnęła wówczas po pierwsze od siedmiu lat mistrzostwo kraju oraz po Puchar Ligi Polskiej, w późniejszych latach występujący pod nazwą Puchar Ekstraklasy. W Pucharze UEFA odpadła w 2. rundzie z Valencią, a w Pucharze Polski w ćwierćfinale z Ruchem. Ciekawych nazwisk w ówczesnej ekipie Legii było tak dużo, że wyjątkowo mamy dla was nawet ławkę rezerwowych.

Dla tych mających krótką pamięć mamy jeszcze jedną ciekawostkę – były to czasy, w których w polskiej lidze obowiązywał całkiem bezsensowny podział na grupy A i B. W każdej z tych grup było osiem klubów, a po cztery najlepsze awansowały do grupy mistrzowskiej. Pozostała ósemka rywalizowała w grupie spadkowej. Wyglądało to więc całkiem podobnie do aktualnie panującego systemu rozgrywek, z tym że idiotyczny był początkowy podział na grupy A i B, bo np. taka Legia w ciągu roku ani razu nie zagrała z Zagłębiem, KSZO, Górnikiem i Widzewem. Tyle tytułem wstępu, przejdźmy już do rzeczy.

BRAMKA

WOJCIECH KOWALEWSKI – urodzony w 1977 roku . Co prawda „Gibon” w Legii występował tylko w rundzie jesiennej tamtego sezonu, ale zagrał wówczas w każdym jej meczu, stąd też to właśnie dla niego znalazło się miejsce w podstawowej jedenastce stołecznego klubu. W 1995 roku Kowalewski zaczynał karierę w Wigrach Suwałki. Później odszedł do Legii, gdzie jednak nie mógł przebić się do pierwszego składu, więc w 2001 roku trafił na wypożyczenie do Dyskobolii Grodzisk. Po powrocie do Warszawy „Gibon” właśnie w sezonie 2001/02 zaczął regularnie bronić dla Legii, co po pół roku pozwoliło mu przenieść się Szachtara Donieck. W latach 2003-2007 Kowalewski grał dla Spartaka Moskwa i śmiało można powiedzieć, że był to jego najbardziej udany moment w karierze. Później zwiedził jeszcze kilka klubów, a w 2012 roku, z powodu problemów z kręgosłupem zakończył karierę i został ekspertem telewizyjnym. W reprezentacji Polski 11 meczów oraz udział w Euro 2008.

OBRONA

SIERGIEJ OMELJANCZUK - urodzony w 1980 roku . Białoruski prawy obrońca do Legii trafił już wiosną 2001 roku, a wcześniej był zawodnikiem Torpedo Mińsk i FK Homel. W sezonie 2001/02 Omejlanczuk zagrał w 22 spotkaniach stołecznego klubu, w którym występował jeszcze w rundzie jesiennej kolejnych rozgrywek. Od 2003 roku przybierał już trykot Arsenału Kijów, w którym przez dwa lata spisywał się bardzo solidnie. Odszedł więc do Lokomotiwu Moskwa, gdzie jednak zawiódł. Ale pozostał w Rosji, od 2006 roku występował kolejno dla Szinnika Jarosław, FK Rostów i Tereka Groznego. Od dwóch lat Omejlanczuk jest zawodnikiem ekstraklasowego Tom Tomsk, w którym może liczyć na regularne występy. W reprezentacji Białorusi 75 meczów i jeden gol.

MACIEJ MURAWSKI - urodzony w 1974 roku . Znany i ceniony ekspert Canal+ piłkarzem Legii został w 1998 roku, a wcześniej występował dla takich klubów jak Zryw Zielona Góra, Ślęza Wrocław, Polonia Bytom oraz – przez rok – Lech Poznań. W Warszawie, na pozycji środkowego obrońcy w ciągu czterech lat gry zaliczył całe mnóstwo występów, w sezonie 2001/02 biorąc udział we wszystkich spotkaniach Legii. Po zdobyciu mistrzostwa Polski Murawski na dwa lata odszedł do Arminii Bielefeld, gdzie jednak był tylko rezerwowym. Później trafił do Grecji, występował w Arisie Saloniki i Apollonie Kalamarias, z którym pożegnał się dopiero w 2008 roku. Wiosną 2009 „Muraś” spróbował jeszcze swoich sił w Cracovii, co jednak okazało się pomyłką. W reprezentacji Polski Murawski wystąpił sześć razy. Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii w 2002 roku.

JACEK ZIELIŃSKI - urodzony w 1967 roku . W tym miejscu mieliśmy mały dylemat: postawić na Jacka Zielińskiego czy na Marka Jóźwiaka. Obaj mieli wówczas podobną liczbę występów, obaj też są związani ze stołecznym klubem od wielu lat. W końcu jednak padło na tego pierwszego, wszak jest on prawdziwą ikoną Legii, której piłkarzem był aż przez dwanaście lat (1992-2004). Wcześniej grał tylko dla Orła Wierzbica – którego jest wychowankiem, a także Igloopolu Dębica. Zieliński trzykrotnie zdobywał z Legią mistrzostwo Polski, tyle samo razy sięgnął również po krajowy puchar. W sezonie 2001/02 wystąpił w dwunastu spotkaniach mistrzowskiej drużyny. Później pracował jako asystent oraz trener w Legii, został szkoleniowcem Korony i Lechii, za sobą ma również przygodę w sztabie reprezentacji Polski. Jeśli już jesteśmy w tym temacie, to wspomnijmy, że Zieliński jest członkiem Klubu Wybitnego Reprezentanta. W drużynie narodowej zagrał bowiem równo 60 spotkań, w których strzelił jedną bramkę. Wystąpił również na Mundialu w 2002 roku.

TOMASZ KIEŁBOWICZ - urodzony w 1976 roku . Lewy obrońca – podobnie jak Zieliński z Legią związany był przez dwanaście lat, a karierę zakończył dopiero w minionym roku, zakończonym przez Legię dziewiątym mistrzostwem Polski. Przed występami w wojskowych barwach, Kiełbowicz był piłkarzem Unii Hrubieszów, Siarki Tarnobrzeg, Rakowa Częstochowa, a także Widzewa Łódź i Polonii Warszawa, z którą w czasie dwóch lat świętował kilka trofeów. W sezonie 2001/02 „Kiełbik” wystąpił w 26 meczach Legii, w których strzelił jednego gola. W stołecznym klubie zagrał w sumie w 237 ligowych spotkaniach, zdobył w nich 14 bramek. W reprezentacji zaliczył dziewięć występów.

POMOC

TOMASZ SOKOŁOWSKI – urodzony w 1970 roku. Prawy pomocnik z reguły powinien być zwrotny i dynamiczny, ale Sokołowski, mimo że występował właśnie na skrzydle, to wykazywał cechy raczej bardziej charakterystyczne dla „ósemki”. Zawodnik ten do Legii trafił już w 1996 roku, zaś wcześniej był zawodnikiem Stomilu Olsztyn, Łyny Sępopol oraz MOSiRu Pruszcz Gdański. Odkąd znalazł się w Warszawie wyglądał bardzo solidnie, co w 2001 roku poskutkowało transferem do Maccabi Natanja. Pobyt w Izraelu trwał jednak krótko i Sokołowski w sezonie 2001/02 zagrał dla Legii w 21 meczach, w których strzelił 2 gole. W Warszawie został do 2005 roku. Później zaliczył przygody z Górnikiem Łęczną, Ruchem Chorzów i Jagiellonią Białystok, a na koniec kariery trafił do UKS Łady. Obecnie pracuje jako trener w Akademii Piłkarskiej Legii. W reprezentacji Polski strzelił jedną bramkę w dwunastu spotkaniach.

JACEK MAGIERA – urodzony w 1977 roku . Występujący na środku pomocy Magiera to piłkarz związany z Legią przez kilkanaście lat, a kilka dni temu został trenerem drużyny rezerw tego klubu. Przed występami w Warszawie, zawodnik grał dla Rakowa Częstochowa, którego jest wychowankiem, a jego barwy reprezentował do 1997 roku. Później, aż do 2006 roku występował dla Legii, w czasie tych dziewięciu lat zaliczając jedynie półroczny epizod w Widzewie. Pod koniec kariery został także wypożyczony do Rakowa, zanotował również nieudaną przygodę z Cracovią, po której zakończył karierę.

ALEKSANDAR VUKOVIĆ – urodzony w 1979 roku. „Aco” to jeden z najsympatyczniejszych obcokrajowców biegających na polskich boiskach w ciągu ostatnich lat, choć zamiast zwrotu najsympatyczniejszy chyba lepszy będzie „najbardziej lubiany przez kibiców”. Defensywny pomocnik zawsze bowiem wyróżniał się walką i pełnym zaangażowaniem w grę, a gdy drużynie trzeba było „dać coś z wątroby” – można było liczyć wówczas na Vukovicia. Serb jest wychowankiem Partizana Belgrad, a później grał dla mającego siedzibę w tym samym mieście Milicionara. Od 2001 do 2004 roku występował już dla Legii, po czym na pół roku odszedł do greckiego Ergotelis. W sezonie 2001/02 „Vuko” zagrał 24 mecze i strzelił 2 gole dla mistrzowskiego zespołu. Po krótkiej przygodzie z Grecją piłkarz wrócił do Legii, w której występował do 2009 roku. Później zaliczył epizod w Iraklisie, a od sezonu 2009/10 grał dla Korony, w której to cztery lata później zakończył karierę. Vuković rozegrał najwięcej spotkań w ekstraklasie spośród wszystkich obcokrajowców – 242. Obec nie jest ekspertem telewizyj nym.

BARTOSZ KARWAN – urodzony w 1976 roku. Skrzydłowy, mimo całkiem bogatej kariery kojarzony jest chyba przede wszystkim przez swoje występy w Legii, do której po raz pierwszy trafił w 1997 roku. Wcześniej grał dla GKS-u Tychy, GKS-u Katowice oraz.. Anderlechtu, w którym jednak nie zaliczył ani jednego występu w pierwszej drużynie. W sezonie 2001/02 jasnowłosy piłkarz strzelił 8 goli w szesnastu meczach Legii, a już rok później razem z Arturem Wichniarkiem przez dwa lata grał dla Herthy Berlin. W Niemczech szło mu jednak słabo, Karwan zdecydował się więc na powrót do Warszawy. Drugą przygodę z Legią zakończył w 2006 roku i odszedł do Arki, w której grał przez kolejne cztery lata. Na tym zakończył poważną grę w piłkę, później występował bowiem tylko w ZET Tychy, GKS-ie Katowice i Mazurze Karczew. W reprezentacji Polski 22 mecze i 4 gole. Z powodu kontuzji Karwan nie pojechał z kadrą na Mundial w 2002 roku.

ATAK

CEZARY KUCHARSKI – urodzony w 1972 roku. Występujący na pozycji cofniętego napastnika „Kucharz” to kolejny zawodnik identyfikowany głównie z Legią. Występował w niej w sumie czterokrotnie, a w czasie pierwszego pobytu w Warszawie doszedł z nią nawet do ćwierćfinału Ligi Mistrzów. Pomiędzy występami w czerwono-biało-zielonych barwach, Kucharski grał dla takich klubów jak Orlęta Łuków, Siarka Tarnobrzeg, FC Aarau, Sporting Gijon, Stomil Olsztyn, Iraklis Saloniki i Górnik Łęczna. Uff, trzeba przyznać, że było tego sporo, ale – co ciekawe, w każdym z tych klubów „Kucharz” wyglądał co najmniej solidnie. W sezonie 2001/02 Kucharski strzelił 13 goli w 26 spotkaniach Legii, i poza sezonem 96/97, był to jego najskuteczniejszy rok w warszawskim klubie, w którym cztery lata później, po kolejnym tytule mistrza Polski, zakończył karierę. Obecnie Kucharski jest posłem Platformy Obywatelskiej oraz menedżerem piłkarskim, reprezentuje interesy m.in. Roberta Lewandowskiego. W reprezentacji Polski zaliczył 17 meczów i 3 gole oraz występ na MŚ w 2002 roku.

STANKO SVITLICA – urodzony w 1976 roku. Ostatnim elementem naszej jedenastki jest urodzony w Bośni i Hercegowinie Svitlica, który swego czasu był postrachem bramkarzy ekstraklasy. Do Legii napastnik trafił właśnie w 2001 roku, a wcześniej występował w klubach z Grecji, Francji i Serbii, których nie będę już wspominał, bo ich nazwy i tak - no może poza Le Mans i Partizanem - niewiele wam będą mówić. W pierwszym sezonie w Legii Svitlica strzelił tylko 7 goli w 18 meczach, ale kolejny rok pod względem skuteczności już miał zdecydowanie bardziej udany – 24 trafienia i korona króla strzelców ekstraklasy. W 2004 snajper odszedł do Hannoveru, z którego czym prędzej czmychnął do również niemieckiego LR Ahlen. Później Stanko powrócił do Polski, ale w Wiśle zaliczył wpadkę, odszedł więc do Serbii, w której w 2010 roku zakończył karierę.

ŁAWKA REZERWOWYCH

Radostin Stanew (Bułgaria) – urodzony w 1975 roku. W sezonie 2001/02 8 meczów dla Legii. W latach kolejnych piłkarz m.in. Szinnika Jarosław

Wojciech Szala – urodzony w 1976 roku. W sezonie 2001/02 15 meczów dla Legii. Z warszawskim klubem świętował mistrzostwo Polski także w 2006 roku.

Marek Jóźwiak – urodzony w 1967 roku. W sezonie 2001/02 11 meczów dla Legii. Po zakończeniu kariery pracował w niej jako skaut oraz dyrektor ds. transferu zawodników. W reprezentacji Polski czternaście meczów.

Adam Majewski - urodzony w 1973 roku. W sezonie 2001/02 24 mecze i jeden gol dla Legii. W czasie swojej kariery grał m.in. w Lechu, Dyskobolii Grodzisk czy Panioniosie Ateny. W reprezentacji Polski jeden mecz.

Mariusz Piekarski – urodzony w 1975 roku. W sezonie 2001/02 15 meczów i dwa gole dla Legii. W czasie swojej zagranicznej przygody występował m.in. we Flamengo Rio de Janeiro i Bastii. Obecnie jest menedżerem piłkarskim. W reprezentacji 2 mecze i 0 goli.

Sylwester Czereszewski – urodzony w 1971 roku. W sezonie 2001/02 11 meczów i 6 goli dla Legii. W 1998 roku został królem strzelców ekstraklasy. W reprezentacji Polski 23 mecze i 4 gole.

Moussa Yahaya (Niger) – urodzony w 1975 roku. W sezonie 2001/02 13 meczów i 2 gole dla Legii. Wcześniej występował dla hiszpańskiego Albacete Balompie oraz greckiego AO Trikala. Yahaya dysponował sporym potencjałem, ale sprawiał problemy wychowawcze, co sprawiło, że po odejściu z Legii praktycznie słuch o nim zaginął.

Oficjalny fanpage bloga Radosława Mozyrko na Facebooku - POLUB TO!

TRENER

DRAGOMIR OKUKA – urodzony w 1954 roku. Serbski szkoleniowiec ceniony jest również poza granicami naszego kraju, sukcesy odnosił bowiem również w Serbii i Chinach, a pracował także w Bułgarii (Lokomotiw Sofia), na Cyprze (Omonia Nikozja) i w Grecji (Kavala). W Polsce trenował również Wisłę Kraków. Wybrano go trenerem dekady Legii, a także trenerem roku w Chinach i Serbii. Sukcesy szkoleniowe: