Stare, dobre wino, odcinek 24. AC Milan 1993/94. Osiągnięcia: 1. miejsce w Serie A; zwycięzca Ligi Mistrzów; zwycięzca Superpucharu Włoch; finalista Superpucharu Europy; finalista Pucharu Interkontynentalnego. Trener: Fabio Capello (po raz kolejny). Na wstępie od razu zaznaczę, że Milan przegrał finał Champions League w sezonie 92/93 z Olympique Marsylią, ale po tym, jak na jaw wyszły przekręty OM związane z ustawieniem meczów, to rossoneri, jako finalista, reprezentowali LM w Superpucharze Europy oraz Pucharze Interkontynentalnym.

BRAMKA

SEBASTIANO ROSSI – urodzony w 1964 roku . Włoski olbrzym (1,98m wzrostu) przez bardzo długi czas przybierał trykot w czerwono-czarnych barwach, piłkarzem Milanu był bowiem w latach 1990-2002, wcześniej grając dla Ceseny, z której kilkakrotnie był wypożyczany. W sezonie 1993/94 Rossi wystąpił w 45 meczach rossoneri, tracąc przy tym tylko 18 goli i aż 31 razy zachowując czyste konto! Wówczas pobił też rekord minut Serie A bez straty bramki (929).  Z Milanem zgarnął wszystkie najważniejsze trofea. Sezon 2002/03 spędził w Perugii, po czym odszedł na zasłużoną piłkarską emeryturę.

OBRONA

MAURO TASSOTTI – urodzony w 1960 roku . Obecny asystent trenera Milanu, z tym klubem związany jest już od 1980 roku. Wówczas trafił na San Siro po dwuletniej przygodzie z Lazio. Występujący na prawej obronie Tassotti w barwach rossonerich występował aż przez siedemnaście lat, z czasem zostając kapitanem drużyny. Później szkolił juniorów, a od 2001 roku aż do dziś, pracuje jako asystent pierwszego trenera. W sezonie 1993/94 Mauro rozegrał 32 mecze dla Milanu, będąc czasami zmiennikiem Christiana Panucciego. W reprezentacji Włoch wystąpił osiem razy.

ALESSANDRO COSTACURTA – urodzony w 1966 roku . Postać znana być może nieco młodszym fanom, Costacurta swoją karierę kontynuował bowiem aż do 2007 roku, mimo że to właśnie w sezonie 93/94 był w najlepszym dla piłkarza wieku (27 lat). Włoch rozegrał wówczas aż 46 spotkań dla Milanu. Piłkarzem rossonerich Costacurta był niemal przez całą swoją przygodę z piłką, na początku pobytu w tym klubie był tylko na rocznym wypożyczeniu w Monzie. Kolejne 20 lat, to już jego występy na San Siro. W sezonie 2008/09 trenował AC Mantovę z Serie B. W reprezentacji Włoch zagrał 59 meczów, w których strzelił 2 gole. Wziął z nią udział w MŚ 1994 i 1998 oraz ME 1996.

FRANCO BARESI – urodzony w 1960 roku . Jeśli zastanawiacie się, czemu od kilku lat nikt w Milanie nie występuje z „szóstką” na plecach, śpieszę z odpowiedzią – z tym właśnie numerem grał Baresi, najdłużej pełniący funkcję kapitana rossonerich w historii. Z racji należnego mu szacunku, uznano, że nikt więcej w Milanie nie wystąpi z tą liczbą na koszulce. Włoch na San siro spędził całą swoją karierę, która liczyła aż 20 lat. W sezonie 93/94 na boisku pojawiał się 43 razy. Jest członkiem elitarnej grupy 100 najlepszych piłkarzy XX wieku, którą wybrała FIFA. W reprezentacji Włoch 81 meczów i 1 gol. Mistrz świata z 1982 roku, finalista z 1994 i brązowy medalista z 1990.

PAOLO MALDINI – urodzony w 1968 roku . A jeśli zastanawiacie się, czemu nikt nie gra z „trójką”, odpowiedź jest taka sama jak akapit wcześniej. Z tym małym wyjątkiem, że numer ten w przyszłości może otrzymać jedna osoba – syn Paolo, Christian. Maldini, podobnie jak jego koledzy z obrony, również całą karierę spędził tylko w Milanie, będąc jego piłkarzem przez 24 lata. W tym czasie jego barwy przybierał aż 647 razy. W sezonie 93/94 na placu pojawiał się 43 razy i strzelił 2 gole. W reprezentacji Włoch 126 meczów i 7 goli oraz srebrne medale z MŚ 94 i ME 2000, oraz brązowe z MŚ 1990 i ME 1988.

POMOC

DEMETRIO ALBERTINI – urodzony w 1971 roku . Jeden z najmłodszych piłkarzy ówczesnego Milanu, mimo że w czasie triumfu w LM miał już na karku prawie 23 lata. W tamtym sezonie defensywny pomocnik w czerwono-czarnych barwach wystąpił aż 40 razy, strzelając do tego 4 gole. Na San Siro grał przez 14 lat. W kolejnych sezonach zwiedzał Atletico, Lazio, Atalantę Bergamo, a na koniec kariery FC Barcelonę. Obecnie jest wiceprezesem Włoskiej Federacji Piłkarskiej. W drużynie narodowej zagrał 79 meczów i strzelił 3 gole. Był w niej ważną postacią na czterech dużych imprezach w latach 1994-2000.

MARCEL DESAILLY – urodzony w 1968 roku . Urodzony w Ghanie, acz legitymujący się francuskim obywatelstwem defensywny pomocnik piłkarzem Milanu był najkrócej z dotychczasowego towarzystwa, bo „tylko” przez pięć lat. Wcześniej grał dla Nantes i Olympique Marsylii, z której po świetnym sezonie zakończonym zwycięstwem w LM trafił na San Siro. Swój pierwszy mecz w Mediolanie Desailly rozegrał 21 listopada 1993 roku, i od tego czasu, aż do końca wszystkich rozgrywek, występów uzbierało mu się 30, do których dołożył 3 gole. W 1998 roku odszedł do Chelsea, a ostatnie dwa sezony w karierze spędził w klubach z Kataru. W reprezentacji Francji 116 meczów i 3 gole. Wraz z nią triumfował na Mundialu w 1998 roku oraz na Euro rozgrywanym dwa lata później.

ROBERTO DONADONI – urodzony w 1963 roku . Skrzydłowy to kolejna postać z ówczesnej paczki rossonerich, dla której występy na San Siro nie były jedynie przystankiem w karierze. Barwy Milanu Donadoni reprezentował w sumie przez 12 lat. W sezonie 93/94 Włoch zagrał dla niego 43 mecze. Poza Mediolanem występował jeszcze w Bergamo, Nowym Jorku i - na koniec kariery - Jeddah. Od 2001 roku pracuje jako trener. Obecnie jest szkoleniowcem Parmy, a w latach 2006-2008 był selekcjonerem reprezentacji narodowej. Jako piłkarz, zagrał dla niej 63 mecze, w których strzelił 5 goli. Wziął udział w udanych dla Włochów MŚ w 1990 i 1994 roku.

ZVONIMIR BOBAN – urodzony w 1968 roku. Chorwacki pomocnik w Milanie często występował jako fałszywy skrzydłowy, skąd schodził do środka i dublował pozycję „dziesiątki”. Piłkarzem rossonerich był w latach 1992-2001. Na San Siro trafił z Dinama Zagrzeb, które zdecydowało się sprzedać Bobana do włoskiego giganta za 8 milionów funtów. W sezonie 93/94 Chorwat zagrał 28 meczów dla Milanu, strzelając w nich 4 gole. W rok po odejściu z Milanu zdecydował się na zakończenie kariery. Był wówczas piłkarzem Celty Vigo. Od tamtego czasu pracuje jako dziennikarz i komentator. W reprezentacji Jugosławii: 7 meczów i 1 gol, a w drużynie narodowej Chorwacji – 51 spotkań i 12 bramek. Jest brązowym medalistą z MŚ w 1998 roku.

DEJAN SAVICEVIĆ – urodzony w 1966 roku . Występujący tuż za napastnikiem reprezentant Jugosławii, zanim w 1992 roku trafił na San Siro, był gwiazdą rodzimego Buducnostu Podgorica, a także Crveny Zvezdy Belgrad. W Milanie grał do 1998 roku. W sezonie 1993/94 wystąpił w 28 meczach rossonerich, strzelając wówczas trzy gole. Po odejściu z Mediolanu „Il Genio” zaliczył nieudaną przygodę z Crveną, po czym przeniósł się do Rapidu Wiedeń. W nim grał aż do 2001 roku, kiedy to podjął decyzję o zakończeniu kariery. W reprezentacji Jugosławii wystąpił 56 razy, strzelił dla niej 19 goli. W latach 2001-2003 trenował kadrę Serbii i Czarnogóry. Obecnie jest prezydentem Piłkarskiej Federacji Czarnogóry.

ATAK

DANIELE MASSARO – urodzony w 1961 roku. Włoski napastnik nie był może jakimś wybitnym goleadorem, ale trochę bramek w karierze nastrzelał, w tym dwie arcyważne, w finale Ligi Mistrzów 1993/94 przeciw FC Barcelonie. Massaro trafił do Milanu w 1986 roku, wcześniej będąc piłkarzem Monzy i Fiorentiny. W sezonie 1993/94 strzelił w sumie dla rossonerich 16 goli w 43 meczach. W 1995 roku piłkarz odszedł do japońskiego Shimizu S-Pulsce, który – jak się wkrótce okazało – był jego ostatnim klubem w karierze. W reprezentacji Włoch Massaro zagrał 15 meczów. Strzelił w niej jedną bramkę, w meczu przeciwko Meksykowi podczas Mistrzostw Świata w 1994 roku.

ŁAWKA REZERWOWYCH

MARIO IELPO – urodzony w 1963 roku . W sezonie 93/94 – cztery mecze dla Milanu. W latach 87-93 był podstawowym bramkarzem Cagliari. W trakcie swojej kariery zwiedził też Lazio, a po odejściu z Mediolanu trafił do Genoi.

CHRISTIAN PANUCCI – urodzony w 1973 roku. W sezonie 93/94 – 29 meczów i 3 gole. Po odejściu z Milanu był piłkarzem Realu, Interu, Romy oraz Parmy. W reprezentacji Włoch 57 spotkań i 4 bramki.

ALESSANDRO ORLANDO – urodzony w 1970 roku . W sezonie 93/94 – 19 meczów i 1 gol. W czasie swojej kariery był piłkarzem wielu czołowych włoskich klubów, ale w żadnym nie zakotwiczył na dłużej. Poza Milanem były to m.in. Juventus, Fiorentina czy Udinese.

STEFANO ERANIO – urodzony w 1966 roku . W sezonie 93/94 – 25 meczów i 1 gol. Przed występami w Milanie przez osiem lat grał dla Genoi. Karierę kończył w barwach Derby County. W reprezentacji Włoch 20 meczów i 3 gole.

ANGELO CARBONE – urodzony w 1968 roku . W sezonie 93/94 – 14 meczów. Carbone, podobnie jak Orlano nie był przywiązany do żadnego z klubów, w których grał. W czasie swojej kariery był piłkarzem 10 różnych zespołów, w tym m.in. Atalanty, Bari, Fiorentiny czy Napoli.

MARCO SIMEONE – urodzony w 1969 roku . W sezonie 93/94 – 32 mecze i 5 goli. Poza sukcesami z Milanem świętował również triumfy we Francji, będąc piłkarzem PSG i Monaco. W reprezentacji Włoch 4 mecze.

JEAN-PIERRE PAPIN – urodzony w 1963 roku . W sezonie 93/94 – 27 meczów i 11 goli. W 1991 roku otrzymał Złotą Piłkę magazynu France Football za swoje świetne występy w Marsylii. Wielokrotny król strzelców ligi francuskiej i Pucharu Mistrzów. Po odejściu z Milanu został graczem Bayernu. W reprezentacji Francji 54 mecze i 30 goli.

TRENER

FABIO CAPELLO – urodzony w 1946 roku . Włoski szkoleniowiec od początku swojej trenerskiej kariery pracował z najlepszymi drużynami na świecie. W swoim dorobku ma pięciokrotne zwycięstwo w Serie A – cztery razy z Milanem, raz z Romą, cztery Superpuchary Włoch (3 Milan, 1 Roma), Ligę Mistrzów (1993/94, Milan) oraz Superpuchar Europy w 1994 roku również z rossoneri. Jako trener Realu, dwukrotnie zwyciężał w Primera Division – w 1997 i 2007 roku. W 2005 roku uznano go za najlepszego trenera w Serie A. Miało to miejsce podczas jego pobytu w Juventusie, gdzie również dwa razy doprowadził „Starą Damę” na szczyt, ale te trofea zostały jej później odebrane w ramach afery Calciopoli. Od 2008 roku Capello pracował z reprezentacją Anglii. Zagrał z nią na Mistrzostwach Świata w RPA w 2010 roku, gdzie jednak już w 1/8 finału jego podopieczni przegrali z Niemcami aż 1:4. Od czerwca 2012 roku Capello pracuje z reprezentacją Rosji.

Stare, dobre wino. Real Madryt

Stare, dobre wino. Thierry Henry i Robert Pir es

Stare, dobre wino. Legia Warszawa

Stare, dobre wino. FC Barcelona

Stare, dobre wino. Valencia CF

Na koniec skrót pamiętnego finału Ligi Mistrzów z 1994 roku. Milan rozgromił wtedy Barcelonę 4:0, po dwóch bramkach Massaro, genialnym lobie Savicevicia i golu Desailly’ego. Obejrzyjcie ten filmik i przypomnijcie sobie jak kiedyś wyglądały rozgrywki na najwyższym europejskim poziomie. Bardziej swojskie, nieskomercjalizowane. Piękne czasy. Czasy, które już nigdy nie wrócą.

AC Milan v. FC Barcelona 18.05… przez Przemek_1991

WIKTOR DYNDA