Stare, dobre wino (23). Real Madryt 1996/97

Stare, dobre wino, odcinek 23. Real Madryt 1996/97. Zespół pod wodzą Fabio Capello wywalczył wówczas mistrzostwo kraju i bezpośredni awans do Ligi Mistrzów, w której „Królewscy” mieli roczną przerwę spowodowaną dopiero szóstym miejscem zajętym przez nich w rozgrywkach Primera Division rok wcześniej. Z Copa del Rey pożegnali się w 1/16 finału.

* * *

BRAMKA

BODO ILLGNER – urodzony w 1967 roku. Niemiecki golkiper do Realu trafił właśnie w sezonie 1996/97 z niemieckiego Koln za ok. 2 miliony euro. Był to jego jedyny rok w Madrycie, w którym był podstawowym bramkarzem „Królewskich” – później jego miejsce zajmowali Santiago Canizares lub Iker Casillas. W sezonie 96/97 Illgner bronił aż w 40 meczach Primera Division – ominęła go tylko pierwsza i ostatnia kolejka rozgrywek. W swojej karierze Niemiec był piłkarzem tylko dwóch wymienionych już klubów. W Realu grał do 2001 roku, wygrywając z nim jeszcze dwukrotnie Ligę Mistrzów. W latach 1989-1992 czterokrotnie wybierano go bramkarzem roku w kraju. W reprezentacji Niemiec rozegrał 54 mecze. Jest mistrzem świata z 1990 roku i wicemistrzem Europy z roku 1992.

OBRONA

CHRISTIAN PANUCCI – urodzony w 1973 roku. Włoch piłkarzem Realu został w połowie sezonu 96/97, wcześniej grał dla Milanu. „Królewscy” zapłacili za niego 8,5 mln euro. W rundzie wiosennej ówczesnych rozgrywek Primera Division Panucci 19 razy pojawiał się na boisku w koszulce Realu, do tego strzelił dwie bramki. W 1999 roku odszedł do Interu, zaliczył nieudane przygody z Chelsea i Monaco, po czym wrócił do Serie A. W latach 2001-2009 był zawodnikiem Romy, a karierę zakończył rok później będąc piłkarzem Parmy. W reprezentacji Włoch zagrał 57 meczów i zdobył cztery gole. Wziął udział w MŚ 2002 oraz ME 2008.

RAFAEL ALKORTA – urodzony w 1968 roku . Hiszpański obrońca w Realu grał w latach 1993-1997, kiedy akurat nie był zawodnikiem Athletic Bilbao. Większość swojej kariery Alkorta spędził bowiem w Bilbao, w którym występował aż do 2002 roku. W sezonie 96/97, który był jego ostatnim w barwach „Królewskich”, Hiszpan zagrał aż w 40 ligowych meczach Realu, a raz zdobył nawet bramkę, tyle że samobójczą. Pod względem ilości rozegranych spotkań był to jego zdecydowanie najbardziej udany rok w Madrycie. Alkorta 54 razy wystąpił w reprezentacji Hiszpanii. Brał udział w MŚ 1990, 1994 i 1998 oraz Euro 1996.

FERNANDO HIERRO – urodzony w 1968 roku. Prawdziwy weteran, dyrygujący defensywą i całym zespołem Realu – którego był kapitanem - w latach 1989-2003. Niezwykle skuteczny środkowy obrońca w sezonie 1996/97 zagrał w 39 spotkaniach „Galacticos”, w których zdobył aż sześć goli, a w czasie swojej czternastoletniej przygody w barwach Realu strzelił ich aż 102! W 2003 roku Hierro przeszedł do katarskiego Al-Rayyan, a po roku trafił do Bolton Wanderers. Był to jego ostatni sezon w karierze. Z Realem 4 razy triumfował lidze i 3 razy w Champions League. Z reprezentacją Hiszpanii grał na czterech Mundialach (1990, 1994, 1998, 2002) i dwóch Mistrzostwach Europy (1996, 2000). Łącznie wystąpił w niej 89 razy, strzelił 29 goli.

ROBERTO CARLOS – urodzony w 1973 roku. Brazylijski, filigranowy obrońca dysponujący w lewej nodze niespotykanym dynamitem. Do Realu trafił w 1996 roku z Interu, a w Madrycie został na kolejnych 11 lat. W sezonie 96/97 Carlos strzelił 5 goli dla Realu w 37 meczach Primera Division. Z „Królewskimi” zdobył wszystkie możliwe klubowe trofea poza Pucharem Hiszpanii: Mistrzostwo kraju, Superpuchar krajowy oraz Europy, Liga Mistrzów i Puchar Interkontynentalny. Po odejściu z Madrytu grał dla Fenerbache, Corinthians i Anży Machaczkała. Od 2013 roku jest trenerem Sivassporu. W reprezentacji Brazylii 125 meczów i 11 goli. Carlos jest mistrzem świata z 2002 roku i wicemistrzem z 1998. Wziął również udział w Mundialu z 2006 roku.

POMOC

FERNANDO REDONDO – urodzony w 1969 roku . Defensywny pomocnik z Argentyny w Realu pojawił się w 1994 roku, kiedy przetarł już swoje szlaki w Hiszpanii po czteroletnich występach w Tenerifie. W Madrycie spędził w sumie sześć lat, ale to właśnie sezon 1996/97 był dla niego jednym z najbardziej udanych. Redondo 33 razy wychodził bowiem na boiska Primera Division i strzelił wówczas jedną bramkę. W 2000 roku odszedł do Milanu, którego piłkarzem był cztery lata, jednak z powodu poważnej kontuzji zagrał w nim w sumie tylko 16 razy. Dwukrotnie wybierano go piłkarzem roku Realu. W reprezentacji Argentyny 29 meczów i jeden gol oraz triumf w Pucharze Konfederacji 1992 i Copa America 1993.

VICTOR SANCHEZ – urodzony w 1976 roku. Hiszpański pomocnik jest wychowankiem Realu, w którego pierwszej drużynie zaczął grać w 1996 roku, i z którego odszedł już dwa lata później. W sezonie 96/97 Sanchez zagrał w 36 meczach ligowych „Królewskich”, strzelił w nich 5 goli. Później odszedł do Racingu Santander, gdzie po udanym sezonie wpadł w oko działaczy Deportivo. W La Coruni grał przez siedem lat, a dwa ostatnie sezony w karierze Victora to jego występy w Panathinaikosie i Elche. Od 2010 roku pracuje jako trener, w roli asystenta pojawiał się już w Getafe, Sevilli, a ostatnio w Olympiakosie Pireus. W reprezentacji Hiszpanii zagrał 8 meczów.

CLARENCE SEEDORF – urodzony w 1976 roku. Urodzony w Surinamie Holender w Realu grał w latach 1996-2000. Wcześniej był piłkarzem Sampdorii i AJAKSU , z którym w 1995 roku wygrał Ligę Mistrzów. Pierwszy sezon w Realu zakończył ze statystykami 38 meczów, 6 goli, co rok później niemal udało mu się powtórzyć. Później Seedorf występował dla Interu, z którego w 2002 roku odszedł do Milanu, który był jego trzecią drużyną, z którą zwyciężał w LM. W Mediolanie występował przez 10 lat, później przez półtora roku grał dla brazylijskiego Botafogo, a od niedawna jest szkoleniowcem rossoneri. W reprezentacji Holandii 87 meczów i 11 goli, wziął udział na ME 1996, 2000 i 2004 oraz MŚ 1998.

ATAK

RAUL – urodzony w 1977 roku . Wychowanek Realu, którego barwy reprezentował przez 16 lat (1994-2010), w tym czasie stał się jego prawdziwą ikoną. W sezonie 1996/97 strzelił dla niego 21 goli w 42 występach. W kolejnych latach wynik dwukrotnie udało mu się poprawić ten wynik, co pozwoliło mu dwa razy cieszyć się z korony króla strzelców Pirmera Division. Poza tym, pięć razy wybrano go najlepszym hiszpańskim piłkarzem, jest najlepszym strzelcem Realu w historii i rekordzistą jeśli chodzi o bramki w Lidze Mistrzów (71). W 2010 roku Raul przeszedł do Schalke, a od 2012 roku gra dla katarskiego Al-Sadd. W reprezentacji Hiszpanii 102 mecze i 44 gole. Jego ostatnim dużym turniejem był Mundial w 2006 roku, ominęły go więc sukcesy kadry zapoczątkowane podczas Euro 2008. W TYM MIEJSCU znajdziecie wcześniejszy odcinek naszego cyklu, poświęcony Raulowi i Fernando Morientesowi.

PREDRAG MIJATOVIĆ – urodzony w 1969 roku . Reprezentant ówczesnej Jugosławii piłkarzem Realu był przez trzy sezony, w latach 1996-1999. Wcześniej grał dla Buducnost Podgorica i Partizana Belgrad oraz Valencii. Swój pierwszy sezon w Madrycie Mijatović zakończył z czternastoma bramkami na koncie, strzelonymi w 38 spotkaniach. Kolejne dwa lata były już w jego wykonaniu słabsze i napastnik odszedł do Fiorentiny, a następnie do Levante, gdzie jednak gole strzelał sporadycznie. Karierę zakończył w 2003 roku. W latach 2006-2009 pracował jako kierownik sportowy w Realu. W reprezentacji Jugosławii 28 goli w 73 meczach. Wziął udział w MŚ 1998 i ME 2000.

DAVOR SUKER – urodzony w 1968 roku . Bałkańskiego duetu w ówczesnym ataku Realu dopełnił chorwacki napastnik. Suker również w Realu spędził lata 1996-1999, a w swoim pierwszym sezonie w Madrycie strzelił 24 gole w 38 meczach. Podobnie jak Mijatović, Chorwat też kolejne rozgrywki Primera Division miał coraz słabsze. Po odejściu z Realu Suker grał dla Arsenalu i West Hamu, a karierę zakończył w 2003 roku będąc piłkarzem TSV 1860 Monachium. W reprezentacji Jugosławii zagrał 2 mecze i strzelił jedną bramkę, a w drużynie narodowej Chorwacji – 45 trafień w 69 spotkaniach. Suker był królem strzelców Mundialu w 1998 roku (6 bramek), na którym jego drużyna zajęła trzecie miejsce. Wziął również udział na Euro 1996 i MŚ 2002.

ŁAWKA REZERWOWYCH

SANTIAGO CANIZARES – urodzony w 1969 roku. W sezonie 96/97 – dwa mecze. Po odejściu z Realu stał się legendą Valencii. W reprezentacji Hiszpanii 46 meczów.

CHENDO – urodzony w 1961 roku . W sezonie 96/97 – szesnaście meczów. Przez całą karierę związany z Realem, w którym zagrał w sumie 363 spotkania. W reprezentacji Hiszpanii 26 meczów.

SECRETARIO – urodzony w 1970 roku. W sezonie 96/97 – trzynaście meczów. Przez dziewięć lat był piłkarzem Porto, z którym zdobył sześć tytułów mistrzowskich. W reprezentacji Portugalii 35 meczów.

MANUEL SANCHIS – urodzony w 1965 roku . W sezonie 96/97 – dwadzieścia dwa mecze. Wychowanek Realu, przez całą karierę był piłkarzem tylko „Królewskich”. W ich barwach zagrał w sumie 524 mecze. W reprezentacji Hiszpanii 48 spotkań i jeden gol.

LUIS MILLA – urodzony w 1966 roku . W sezonie 96/97 – dziewiętnaście meczów. W czasie swojej kariery grał również w Barcelonie i Valencii. Do niedawna pracował jako trener Al-Jazira Club. W reprezentacji Hiszpanii trzy mecze.

GUTI – urodzony w 1976 roku . W sezonie 96/97 – czternaście meczów. Wychowanek Realu, w jego barwach grał przez 15 lat. Ostatni rok w karierze spędził w Besiktasie Stambuł. W reprezentacji Hiszpanii 14 meczów i 3 gole.

JOSE AMAVISCA – urodzony w 1971 roku . W sezonie 96/97 – dwadzieścia sześć meczów. Wcześniej grał w Realu Valladoid, po czasie spędzonym w Madrycie w Racingu, Deportivo i Espanyolu. W reprezentacji Hiszpanii 15 meczów i 1 gol.

TRENER

FABIO CAPELLO – urodzony w 1946 roku . Włoski szkoleniowiec od początku swojej trenerskiej kariery pracował z najlepszymi drużynami na świecie. W swoim dorobku ma pięciokrotne zwycięstwo w Serie A – cztery razy z Milanem, raz z Romą, cztery Superpuchary Włoch (3 Milan, 1 Roma), Ligę Mistrzów (1993/94, Milan) oraz Superpuchar Europy w 1994 roku również z rossoneri. Jako trener Realu, dwukrotnie zwyciężał w Primera Division – w 1997 i 2007 roku. W 2005 roku uznano go za najlepszego trenera w Serie A. Miało to miejsce podczas jego pobytu w Juventusie, gdzie również dwa razy doprowadził „Starą Damę” na szczyt, ale te trofea zostały jej później odebrane w ramach afery Calciopoli. Od 2008 roku Capello pracował z reprezentacją Anglii. Zagrał z nią na Mistrzostwach Świata w RPA w 2010 roku, gdzie jednak już w 1/8 finału jego podopieczni przegrali z Niemcami aż 1:4. Od czerwca 2012 roku Capello pracuje z reprezentacją Rosji.