Szybki, obdarzony dobrym uderzeniem z dystansu, waleczny. Jedno z największych personalnych odkryć tegorocznej kampanii Premier League. Przed Wami Seamus Coleman, prawy obrońca Evertonu. Gracz z papierami na wielką karierę!

Urodził się 11 października 1988 roku w małym nadmorskim mieście Na Ceala Beaga . Mało kto wie, że początkowo sportem, który trenował był futbol gaelicki (z ang. gaelic football). Na Wyspach noszący nazwę Peil jest irlandzkim sportem narodowym łącząc w sobie koszykówkę, rugby, siatkówkę i piłkę nożną. Na szczęście dla fanów Premier League na całym świecie młody, osiemnastoletni Seamus poświęcił się tylko jednej składowej.

Karierę juniorską spędził w St Catherine’s FC, by następnie w latach 2006-2009 reprezentować barwy Sligo Rovers (jeden z czołowych irlandzkich klubów, w przyszłym sezonie zagra w Lidze Europy). Tam też wypatrzył go jeden ze skautów The Toffies i gdy tylko sto pięćdziesiąt tysięcy funtów zostało przelane, 21-letni wówczas zawodnik rozpoczął przygodę na Goodison Park.

Zawsze był uparty i chciał się uczyć. Zawsze był gotów dać z siebie 110% i wiedziałeś, że gdy miałeś Seamusa w zespole to, że zagra on na maksa.

John Conwell, trenował Colemana w St. Catherine’s FC

Początki z reguły są trudne. Tak było i tym razem. W pierwszym sezonie Irlandczyk wystąpił w lidze trzykrotnie, zawsze wchodząc z ławki rezerwowych, mimo że w spotkaniu z Tottenhamem, w którym zastąpił w przerwie kontuzjowanego Yobo zapracował na miano zawodnika meczu.

Moyes widząc, że młody zawodnik nie ma szans na grę w pierwszym zespole zastosował znaną i często stosowaną w Anglii praktykę wypożyczania graczy do niższych lig w celu nabycia piłkarskiej ogłady, doświadczenia. Coleman spędził w Blackpool pół sezonu występując w barwach Mandarynek dziewięciokrotnie. Opłaciło się.

Widziałem wielu graczy w mojej karierze, ale jego postawa była zaraźliwa, ani razu nie narzekał. Seamus ceni życie. Niektórzy z graczy są rozpuszczeni, ale on chce po prostu wygrać. Jest jednym z najlepszych zawodników, których można trenować

Ian Halloway, trener Colemana w Blackpool

Kampania 2010/2011 była jednym z najważniejszych momentów w karierze Irlandczyka. 34 występy w najwyższej klasie rozgrywkowej, w tym 25 od pierwszej minuty. Dobra postawa Colemana została zauważona i 8 lutego zadebiutował w kadrze narodowej w wygranym 3:0 spotkaniu z Walią. Następny sezon minął Seamusowi pod znakiem poważnej kontuzji.

Najważniejsza decyzja dotycząca jego dotychczasowej kariery czekała na niego latem 2012. Coleman został przesunięty na prawą obronę i od tamtej pory nikt nawet nie pomyślał, że Irlandczyk mógłby występować na innej pozycji. Jak się okazuje decyzja Moyesa była w pełni przemyślana.

Nie ma zbyt wielu lepszych bocznych obrońców w Premier League

Ian Halloway po meczu Everton- Crystal Palace

Coleman, uczeń ambitny, łaknący wiedzy uczył się nie tylko od Moyesa, który udzielał mu licznych rad, ale przede wszystkim od mniej słynnego z bliźniaków, Phila Neville’a. Doświadczony angielski obrońca do momentu przejścia na emeryturę przed rozpoczęciem tegorocznej kampanii, był dla Colemana kimś na wzór mentora, osobą bez której Irlandczyk nie byłby w tym samym momencie swej kariery, kapitanem który czuł się odpowiedzialny za zespół.

16 maja 2013 roku Coleman udzielił wywiadu, w którym podziękował swojemu szkockiemu menadżerowi za uczynienie go graczem Premier League, pomoc w wzniesieniu się na ten poziom. W tej samej rozmowie nie zapomniał wspomnieć o drugiej osobie, której w równym stopniu jest wdzięczny za rozwój swej kariery.

Wtedy, w momencie, gdy z klubu odchodzili dwaj najbardziej przez niego szanowani pracownicy (Neville dołączył do sztabu trenerskiego Moyesa w United) nie mógł się spodziewać, że najbliższe miesiące pod wodzą nowego szkoleniowca będą dla niego tak owocne.

W tegorocznej kampanii Coleman jest niezastąpionym elementem układanki Roberto Martineza. Naturalna predyspozycja Irlandczyka do gry ofensywnej została w pełni wyzwolona i odpowiednio wykorzystana. Pięć zdobytych przez niego bramek jest najlepszym wynikiem wśród obrońców w Anglii! Lubiący popędzić skrzydłem i wprowadzić zamęt w szykach obronnych rywala zawodnik nie zapomina o defensywie. Notuje średnio 2,1 odbioru na mecz, 1,8 przejęcia i wybija piłkę średnio 2,8 razy.

Boczny obrońca to najbardziej wymagająca rola we współczesnym futbolu, ponieważ musisz być w stanie bronić, musisz być w stanie zapewnić równowagę w zespole i musisz być w stanie wpłynąć na grę ofensywną zespołu

Roberto Martinez o roli Colemana

Oczywiście są rzeczy, nad którymi Coleman popracować musi. Gra w powietrzu oraz celne podania nie należą do jego najmocniejszych stron, ale patrząc na charakterystykę psychologiczną Irlandczyka wyeliminowanie słabości nie zajmie mu dużo czasu.

Szkoda tylko, że już w tym momencie trzeba go wrzucić do koszyka, w którym znajdują się między innymi  Bale i Giggs. Szansa, że prawy obrońca The Toffies cokolwiek osiągnie na arenie międzynarodowej jest bliska zeru. No cóż, nie można mieć wszystkiego, prawda?

Irlandczyka obowiązuje kontrakt do 2018 roku i nie sposób wyobrazić sobie, że Coleman tę umowę wypełni. Na będącego w dobrej dyspozycji obrońcę sieci chce zarzucić szkoleniowiec z najdłuższym stażem w Premier League, Arsene Wenger. Na ten moment Bacary Sagna nie podpisał wygasającej za pół roku umowy i z każdym dniem coraz mniej jest to prawdopodobne jeśli wziąć pod uwagę zainteresowanie Monaco i PSG. W zaistniałej sytuacji Kanonierzy zostaliby jedynie z Carlem Jenkinsonem, który nadaje się na zmiennika, a nie na pierwszą jedenastkę. Wart 5,3 mln funtów Irlandczyk wydaje się być idealnym następcą doświadczonego Francuza…

TOMASZ MILESZYK

Fot. Evertonfc.com